The monastery

Hierbij weer een verhaaltje van de monnik ;)

M'n 3 weken zitten er inmiddels bijna op dus zal jullie wat meer inside informatie geven. Het klooster waar ik ben is Boeddhistisch wat betekent dat iedereen welkom is om monnik te worden (in tegenstelling tot de Hindoeïstische waar het kaste stelsel nog een prominente rol speelt en je je hele leven in dezelfde kaste leeft) en dat ze niet zo heel strict zijn. Zo kan je ook trouwen en hoef je niet per se in het klooster te wonen om er toch bij te horen. Aan het hoofd staat de Guru, hij geeft oa Tibetaanse les aan de jongere monniken en leidt ceremonies. Onze Guru heeft wat gezondheidsproblemen. Zo loopt hij op krukken (ik voelde meteen een band ;)) en werd hij de dag dat ik aankwam naar het ziekenhuis gebracht waar hij een week is gebleven. Ze hadden het over een hele hoge bloedsuikerspiegel en daar kan ik me wel iets bij voorstellen met weinig beweging, voornamelijk witte rijst en andere snelle koolhydraten, superzoete thee, een (voor mij onbekende) fruitsoort die geen suiker zou bevatten (?) en hun eigen alternatieve oplossingen. Ze combineren het reguliere circuit met hun eigen ideeën. Zo eet hij om de dag een zwart/bruin hoopje wat gemaakt is van zwarte bonen en wat kruiden/specerijen en volgens hem zo verzadigt dat je 2 dagen niet meer hoeft te eten (of dat zo slim is met Diabetes? :p). Ik zou er al niet aan beginnen want het ziet er echt heel smerig uit.. al zou ik het wel kunnen gebruiken want heb echt de hele dag honger!

Ik had eigenlijk gehoopt dat toen de Guru terugkwam uit het ziekenhuis er wat meer structuur zou ontstaan maar niets bleek minder waar :p Hij bepaalt zo een beetje wanneer wat gebeurt en het kan zomaar zijn dat we bezig zijn met onze les en dat hij iemand stuurt om de jongens op te halen en ze naar hem toe moeten.. ok, doei! Ook moeten ze regelmatig zijn been masseren, zn matras opkloppen, vegen rond zn stoel, thee halen etc dus hij wordt goed verzorgd! Hij kwam ook met een goed idee dat we wel iets van een gymles konden gaan geven. De eerste dagen renden we daadwerkelijk met een groepje om 8u rond op het terras. Super leuk! Beetje warming up met oefeningen, blokje breakdancen/turnen en afsluiten met wat stretchen. Vooral de oefeningen in tweetallen en het handstanden/hoofdstanden/overslagen/flickflacken vinden ze heel leuk en kunnen ze ook goed, flexibele aapjes :).

Na een paar dagen kreeg de Guru er genoeg van (geen idee wat dat is, misschien mogen ze geen plezier hebben of maakten we teveel lawaai?) en zorgde hij er standaard voor dat ze rond 8u bij hem zaten. Nu doen we rond 16u Engels les, als de schoolgangers terug zijn en we thee en koekjes hebben gehad en aansluitend rondrennen. Zij doen liever alleen het gymuurtje geloof ik :p Nadeel is dat het vaak rond 16u met bakken uit de lucht komt en we dan niet veilig buiten kunnen sporten (is overigens wel beter voor mn enkel, die was miss nog niet helemaal klaar voor overslagen en jumping jacks..).

Er zijn ook dagen/dagdelen dat het hele klooster vol zit met allemaal mensen. Er zijn geregeld bruiloften en begrafenissen (ik zie geen verschil in sfeer :p) waarbij dan binnen allerlei rituelen worden uitgevoerd en aansluitend samen wordt gegeten. De ruimte wordt dan voor een klein bedrag verhuurd, zodat iedereen de mogelijkheid heeft om zoiets met familie/vrienden te doen ook al ben je arm. Denk dat zulke bedragen ook wel echt nodig zijn want ze hebben het niet zo breed. De oudere monniken lopen netjes in hun pakkie, de jongere in gewone kleren en daar zitten nogal wat gaten in en luchtjes aan. Ik geef toe dat ik mn kleren hier ook langer aan heb dan thuis (ook omdat dat met de hand wassen in koud water niet echt helpt en niet mn favoriete bezigheid is :p) maar sommigen lopen rustig een week in hetzelfde shirtje en joggingbroekje met gaten op de naden. Saillant detail, ze dragen geen ondergoed wat pijnlijk duidelijk werd met handstanden en koprollen :p Ook hebben een aantal van hen gekke plekken op hun huid. Eentje op zn voorhoofd, een ander achter zn oor wat niet over lijkt te gaan, weer een ander zwarte plekjes op zn voet.. Heb aan het begin geprobeerd op veilige afstand te blijven maar dat is natuurlijk jammerlijk mislukt! Eigenlijk zijn ze daar ook veel te leuk voor..

Mochten jullie nou denken dat je geld teveel hebt en er nog een goede plek voor zoeken, laat het me dan weten! Ze hebben hier donatieboxen staan en ik stop daar met alle liefde duizenden roepies voor ze in. Weet zeker dat dat goed terecht komt..

Naast het zware werkleven, hebben we genoeg vrije tijd om de omgeving en cultuur verder te onderzoeken. Twee weken geleden liepen Thomas en ik langs een 'party palace' waar een feestje aan de gang bleek te zijn. Nadat we aan de beveiliger hadden gevraagd of we even mochten kijken en hij zelfs meeliep naar de deur waanden we ons in een heus feestgedruis. We waren bij een 'hair cutting ceremony' waarbij de ouders van de jongen hun voorhoofd volgeplakt krijgen met rijst, familie en vrienden aanwezig zijn, veel wordt gegeten en gedronken en er zelfs wordt gedanst. Voor we het wisten zaten we aan tafel met bier en eten en werd ons het hemd van het lijf gevraagd :) We waren onbewust geloof ik de eregasten haha. Super leuk om mee te maken en heel bijzonder hoe gastvrij ze zijn voor random voorbijgangers! Ze denken trouwens allemaal dat we getrouwd zijn.. (Ik ga er maar van uit dat ik er dan 10 jaar jonger uit zie dan ik ben ;)) en in dit geval was dat miss ook beter geweest want ik had het idee dat ze al potentiële partners voor ons aan het uitzoeken waren haha. Vind het een super mooi land en vind het vertederend hoe vriendelijk iedereen is maar geloof toch niet dat ik hier zou willen wonen..
Inmiddels doen we maar net of we getrouwd zijn want elke keer uitleggen dat we alleen collega's zijn met alle bijbehorende vragen is vermoeiender :p

Vorige week met een aantal andere vrijwilligers naar de World peace pagoda geweest. Pittige wandeling van 2uur door het bos naar de top van een berg waar weer een mooi gebouwtje op ons stond te wachten. Op de top kwamen we erachter dat we wat ongewenste gasten mee hadden genomen.. wat zijn bloedzuigers smerige beesten! Weer beneden gingen we met bootjes het meer over waar het (weeeeer) begon te stortregenen. Top! Wel fijn om het zweet beetje af te spoelen, het is vanaf een uur of 8 al 30 graden en in combinatie met een heel hoge luchtvochtigheid liepen we allemaal met natte ruggetjes rond. Naast de andere vrijwilligers (werkend in het ziekenhuis, op een school en in een autismecentrum) waren er ook 2 Britse jongens mee die Gurkha's zijn. Dat is een speciaal onderdeel van het Britse leger waar ook Nepalezen bij zitten (zij waren hier 10 weken om de taal te leren zodat ze terug in de UK makkelijker met de Nepalezen konden communiceren en ook hun achtergrond beter kunnen begrijpen). Ze moeten een super zware selectie doorstaan waarbij 1 op de 1000 aangenomen wordt maar waar ook veel aanzien en een Brits salaris tegenover staat. Een jongensdroom voor velen en ik ben er ook wel door getriggerd dus heb er een boek over gekocht om hier eens in te duiken.. wordt vervolgd! Een van die Britten had trouwens de Vierdaagse ook al eens gelopen (hij wel, ik ga duimen om volgend jaar wel ingeloot te worden!) In diezelfde week ook nog met de schoolgangers mee geweest om eens te zien hoe de scholen er hier uit zien. Alle leerlingen netjes in uniformpjes wachtend voor het grote hek. Toen het hek opengingen liepen ze allemaal in opgestelde rijen van 2 naar binnen en wilden wij weer gaan maar een paar minuten later zaten we in het kantoor van de directeur! De dagopening begon om 10u en daar mochten we wel bij zijn als we wilden.. 10 minuten later werden we voorgesteld aan de hele school en waren we getuige van bijna militaire taferelen. Allemaal opgesteld in rijen, de bevelen opvolgend (kijk links, kijk rechts, ..) en daarna gezamenlijk het volkslied zingend. Indrukwekkend wel! Daarna nog een rondleiding gehad en heb wel het idee dat het onderwijs, op deze school, goed geregeld is. Jammer dat dat niet voor iedereen weggelegd is..

Afgelopen week had ik een Britse roomie die ook een weekje kwam vrijwilligen. Wel gezellig en weer net wat andere dingen gedaan dan ik met Thomas doe. Zo zijn we naar de kapper geweest en moest ik daar 200 roepies (€1,60 :p) voor betalen en heeft zij zo'n mooie jurk gekocht.. Maandag zijn we naar Lakeside geweest, dit is het toeristische gedeelte met alle hostels en Westerse restaurantjes. Het is een uur lopen vanaf het klooster, vind ik perfect omdat we zelf in het rustige lokale gedeelte zitten en je het toch op kan zoeken. Naar een grot geweest en daarna een lekkere goedgevulde salade gehad met vruchtensappie, vitamineboost! Op de terugweg werd het al dreigend donker maar het was pas half 3 dus we maakten ons niet druk, de regen zou toch pas om 16u beginnen. Nou die dag niet en naast regen onweerde het als een gek en kwamen er hagelstenen van wel 3cm uit de lucht. We waren binnen een paar tellen compleet doorweekt waarna we het tempo maar iets hebben opgevoerd en door zijn gelopen omdat het niks meer uitmaakte. Onderweg zijn we Alex kwijtgeraakt en werden we door alle schuilende Nepalezen heel vreemd aangekeken. Ik kreeg er zowaar plezier in en de mensen begonnen terug te lachen.. na wat modderstromen, een zeer hoofd van de hagel en soppende schoenen kwamen we weer bij het klooster aan waar het nog leuker werd. Het jongste jochie was met een bakje hagelstenen aan het vangen, een ander stond te douchen onder een lek in de dakgoot en weer een ander danste rond. Nadat we alle hagelstenen hadden verzameld, was het tijd voor een potje buikschuiven op het terras. Geloof niet dat andere vrijwilligers daar al eerder aan hadden mee gedaan, ze waren helemaal dol :) Wel jammer dat na alle pret, een van de jongens op zn achterhoofd viel en even buiten westen was. Gelukkig is een van de keukenhulpjes verpleegkundige en wist zij wel wat ze moest doen. Thomas mee naar het ziekenhuis voor een scan maar gelukkig geen hersenschade! Wel hoge kosten die ze eigenlijk niet kunnen betalen.. Hij huppelt nu weer vrolijk rond dus heeft er gelukkig niks aan over gehouden!

Afgelopen zaterdag is Alex weer vertrokken en hebben wij een Momo cooking class gevolgd in het Tibetaanse vluchtelingencentrum. Momo's is naast Dal Bath (rijst met linzen) een van de lokale gerechten die veel worden gegeten hier. Het zijn een soort dumplings gemaakt van deeg en zelf te kiezen vulling en op verschillende manieren te bereiden. Wij gingen voor de gestoomde variant met de ene helft groente en andere met kip. Stap 1 was het deeg maken en toen heel veel groente gesneden en geraspt (eigenlijk alles kan erin) en kip heel klein gesneden. Daarna flapjes maken met daarin de vulling en dat stomen. Die vormpjes maken was nog wel een uitdaging maar ze waren echt heul erg lekker! Daarna nog avondeten (met vers fruit en ijs, jammie!) gehad in Lakeside en na een avondwandeling uitgeput mn bedje in! Hadden, onbewust, er wel een goede dag voor uitgekozen want er werd een dag gevast in het klooster :p

Er loopt hier trouwens ook een oud vrouwtje van 81 rond. Echt zo'n typisch vrouwtje die je ziet op plaatjes met grijs haar in een knot, op pantoffels met een jurk. Ze deed me aan het begin een beetje denken aan een heks en kwam ook niet al te sympathiek over. Vaak beetje bozig naar de jongens toe (ik heb natuurlijk geen idee wat ze zegt maar qua volume zou ik denken dat ze ze niet aan het complimenteren is ;)) en veel in het klooster in haar eigen wereldje. Blaast ze op een grote schelp of gaat ze plots op haar buik op de grond liggen en zwemt ze een soort van op het droge, heel bijzonder. Had al wel een paar keer naar der gelachen en toen ik bezig was met de was kwam ze al even kijken en lachen (denk vooral uitlachen ipv bemoedigend maar ik voelde een band ontstaan). Eergisteren was ik met de jongens aan het voetballen en ik was keeper. Stond helemaal klaar in mn goal, armen omhoog en mn benen wijd, knijpt zij opeens in mn kont! Ze kwam niet meer bij van het lachen en ik was te perplex om te kunnen reageren.. misschien is ze toch liever dan ze eruit ziet :p gister met de lunch waren alle stoelen aan tafel bezet dus ben ik maar naast mn nieuwe BFF op de grond gaan zitten wat me een grote glimlach opleverde! Ze vond het nog leuker toen ik een hap van het eten nam waar (weeeer) iets scherps in zat.. hilarisch! Matties for life!

Zit nu heerlijk in de schaduw op het balkon, zacht briesje, uitzicht op de bergen, muziekje aan terug te denken aan alles wat er al is gebeurd! Prima ochtendbesteding wel.. Ga woensdag met 2 anderen de bergen in voor een trekking van 7 dagen. Heel benieuwd hoe dat gaat zijn en hoe mn enkel en ijzer zich gaan gedragen..

Doei!