Mardi Himal trekking
Blijf op de hoogte en volg Marloes
23 Mei 2019 | Nepal, Annapurna I
Woensdagochtend begon het grote trekkingavontuur met Bente en Tina, op naar Mardi Himal! (Himal = bergen in Nepali) een trekking van 5-7 dagen in het Annapurna gebergte.
Na alweer een enerverende busrit van een uurtje kwamen we aan bij ons startpunt: Kande. Vanaf hier zouden we een nog onbekend aantal dagen de bergen in gaan en kijken hoe ver we zouden komen. Bij het startpunt werd gelijk al pijnlijk duidelijk dat mijn voorbereidingen minder waren dan die van mn matties. Beiden bepakt met een rugzak van minimaal 45L, had ik mn daypack van 22L mee.. Wat was ik allemaal vergeten? Na ongeveer 10 minuten lopen, haalden zij allebei hun wandelstokken tevoorschijn. Uhh dat was niet eens in me opgekomen en ik kreeg een flashback naar de triatlon in Zuid-Afrika waar ik doodleuk in mn vakantie bikinietje tussen alle wetsuits, duikbrillen en badmutsen stond.. Maar ook dat was goed gekomen dus met het volste vertrouwen in mezelf en mn uitrusting, stapte ik dapper als opperberggeitje voorop.
De route stond duidelijk aangegeven en met een aantal kleine pauzes in de schaduw, kwamen we redelijk makkelijk aan in Australia Camp. Hier wat gedronken, wat gebabbeld met een Frans echtpaar en leuke gids en door naar ons volgende punt waar het checkpoint was. Voordat je gaat trekken in Nepal moet je 2 vergunningen aanvragen waarbij je aangeeft wanneer en waar je gaat trekken zodat ze je terug kunnen vinden (we hebben het uitcheckpoint nergens gezien dus het systeem is niet echt waterdicht :p maar als er 2 Nederlandse meisjes en een Duitse vermist worden zijn wij dat en zijn we al weer veilig in de bewoonde wereld).
Netjes ingecheckt, babbeltje gemaakt met wat locals en door naar de eindbestemming van die dag: Deurali. Hier kwamen we na ongeveer 600 hoogtemeters en 4 uur lopen aan. Op een pleintje stonden 2 soort flatgebouwtjes waar je een kamertje kan huren en als je dan afspreekt dat je ook bij ze luncht/dineert en de volgende ochtend ontbijt kan je meestal wel gratis slapen. Na een koude douche en wat eten kwamen we Frederik, Salome en Mary tegen die dezelfde route zouden afleggen waarna we besloten de volgende dag samen verder te gaan. (Ook zij waren bepakt en bezakt en allemaal voorzien van wandelstokken, mutsen, handschoenen, 2 jassen etc..).
Misschien was in dezelfde week spullen in opslag plaatsen, huis verkopen, huis (redelijk, Bedankt Sebas!) leeg opleveren en backpack vullen toch niet zo'n goed idee.. Was ervan overtuigd dat ik mn petje, afritsbroek, thermoshirts en Deet had ingepakt maar die zijn blijkbaar heel handig om in de opslag achter te laten!
Met de grote familie op pad voor dag 2 en genoten van het veranderende landschap. Waar het de eerste dag deels trappen en deels open bos was, kwamen we nu in dichtbegroeid bos met wat jungle invloeden. Best lastig om met 6 hetzelfde tempo te lopen maar met hier en daar wat extra pauzes, het zingen van Disneyliedjes en mooie uitzichten kwamen we gezamenlijk in Forest Camp aan. Besloten hier te stoppen omdat we al meer dan 650 hoogtemeters hadden gemaakt en we hoogteziekte wilden voorkomen. In zo'n kamp is niet veel meer te doen dan wat kaartspelletjes, stretchen/yoga, eten, 'douchen' uit een emmer koud water waardoor we rond 21:00 allemaal voldaan in onze bedjes lagen.
Je krijgt per kamer een briefje waarop je je eten en drinken kan schrijven en hoelaat je diner en ontbijt wil zodat zij kunnen voorbereiden en je vroeg kan vertrekken. Iedereen betaalt zn eigen deel en dan kan iedereen weer met volle buikjes op pad. De menukaart is in de basis gedurende de hele trekking hetzelfde alleen hoe hoger je komt, hoe duurder het wordt omdat alles naar boven gesjouwd moet worden. Logische verklaring en nog steeds mochten we niet klagen, in het hoogste kamp betaalden we ong 2500 rupees voor accommodatie, lunch, ontbijt en diner wat neerkomt op 24 euries. Verschil is wel heel groot met de gewone winkeltjes op de begane grond; een fles water van een liter is daar 25 rupees en op 3550m betaalde je 250 voor alleen een refill.
Op naar dag 3, van Forest Camp naar Low Camp waar we weer op zouden splitsen. De andere 3 gingen dezelfde dag nog door naar High camp terwijl wij hadden besloten het rustig aan te doen en in Low Camp te blijven. Hier de volgende ochtend vroeg opgestaan om de zonsopkomst te bekijken die wel heul erg mooi was! 3 Duitsers ontmoet die dezelfde route liepen en die een documentaire maakten over straatkinderen in Nepal. 10 jaar geleden waren ze ermee begonnen en nu terug om te kijken hoe het met de schoffies was. De straatkinderen waren er niet allemaal meer maar gelukkig ook wel een paar met een baan en toekomst. Wel interessante verhalen om 5u 's ochtends! Ook wel grappig dat je elkaar tijdens de trekking vaker tegenkomt, de heen- en terugweg van Mardi Himal zijn verschillend maar om op het hoogste punt te komen/weer af te dalen loop je een stuk dezelfde route. We hadden mede hierdoor deze trekking gekozen en omdat het een relatief onbekende is die pas sinds 2017 open is voor toeristen. Uitstekende keus!
Volgende dag van Low Camp naar High Camp waar we al supermooie vergezichten te zien kregen. Het dichte bos maakte plaats voor rododendrons, grasvlakten en de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Wauw! In High Camp kwamen we Frederik en zn harem weer tegen, zij waren die ochtend naar Base Camp geklommen en waren helemaal kapot. Nog wat samen gegeten en toen begonnen zij aan de afdaling terwijl het bij ons begon te kriebelen om de volgende ochtend op pad te gaan! Om 4u de wekker voor ontbijt, een holletje gemaakt van 3 dekens, al mn kleren klaargelegd en toen maar hopen dat we konden slapen op 3550m en van de spanning! Om 5u gingen we op pad en na ongeveer een kilometer kwamen we aan bij het Lower Viewpoint op 4220 m waar we een adembenemend uitzicht hadden op de Fish tail, Annapurna I en Annapurna III inclusief opkomende zon. Adembenemend! (Letterlijk en figuurlijk op die hoogte ;)). Eerst waren we samen met een gids en moeder en dochter uit Finland maar uiteindelijk waren we de enigen daar! Heel bijzonder!
Nog wat verder gelopen maar daar werd het ijzig en toen besloten langzaam terug te gaan. Super mooie ervaring en geen van allen last gehad van hoogteziekte of andere gekkigheid! Blij met mn huisarts en ijzerpillen :)
Van High Camp afgedaald naar Low Camp en daar net voor een gigantische storm aangekomen. Onderweg kennis gemaakt met een grote yak maar heb toch niet echt een goede band met die koe achtigen. Klarabella in Pai werkte 2 jaar geleden al niet mee maar deze wijsneus kwam rennend op me af.. laten we het er maar op houden dat het door mn rode jas kwam!
De storm had ik nog niet eerder zo heftig gezien; flitsen werden gelijk gevolgd door gigantische donder, dikke hagelstenen en een laag liggenblijvende hagel voorspelden niet veel goeds voor de volgende dag. Dalen is sowieso al niet mn favoriete bezigheid maar in modder en met gladde stenen werd het niet leuker. Vanaf Low Camp begon ook de nieuwe terugweg en we waren al gewaarschuwd voor hele steile stukken en daar hadden ze zeker gelijk in! Zonder breuken maar 10 jaar ouder, in Sidhing aangekomen waar we besloten te blijven. Heel mooie guesthouse met brede bedden, een en suite badkamer, warme douche en een volleybalveld :)! Na bijna 7 maanden voor het eerst weer gevolleyd en dat voelde goed! Veld lag vol met stenen, we speelden op slippers (daar waren de Nepalezen duidelijk bedrevener in dan ik) en naast het veld was een diep gat van wel 4m maar dat mocht de pret niet drukken! Eindelijk weer en dat afgesloten met een heerlijke warme douche.. life's good!
Laatste dag van Sidhing naar Lumre vanaf waar we de bus weer zouden pakken. Mentaal wel een lastig dagje omdat je niet echt meer een doel had maar kwamen onderweg nog 2 heel mooie watervallen tegen, wat schattige schoolkindjes, een knus dorpje en heel veel rijst- en maisvelden die toch ook wel heel mooi zijn in de uitgestrekte valleien!
In Lumre aangekomen moesten we 2u wachten op de bus en toen ons een jeepritje werd aangeboden, hoefden we niet lang te twijfelen.. Dwars door een rivierbedding vol met helder water, was echt cool!
Laatste stukje met de taxi en toen weer terug naar het klooster voor mn laatste (extra) dagen daar! Afscheidslunch met Thomas, poging iedereen op de foto krijgen maar die is jammerlijk mislukt en eigenlijk het hele afscheid :p Het was zaterdag de verjaardag van Buddha en die werd uitgebreid gevierd in het klooster. Veel Boefdhisten lopen op die dag van klooster naar klooster om daar giften in de vorm van geld, fruit en ander lekkers achter te laten. Er werd de hele ochtend gezongen en 'muziek' gemaakt en alle bezoekers gaven alle monniken die meededen geld (dat tikte best wel aan!) waarna we allemaal samen gingen lunchen. Prima afscheidslunch maar moest wel haasten naar de bus.. Bus vertrok vanaf een gigantisch buspark waar honderden bussen stonden, geen office te vinden was en ik verdwaalde in een soort township Had nog niet echt armoede in Nepal gezien, wat wel vreemd is omdat het toch wel een arm land is maar dit was wel schrijnend.. beetje Zuid-Afrika achtig maar dan weggestopt achter wat oude bussen. Wel veel vriendelijke mensen dus uiteindelijk een 'kantoortje' gevonden en busticket geregeld! (Zoiets wordt blijkbaar vaak door je hostel geregeld maar in het klooster hadden ze nog noooit van Bardia gehoord :p) 17 uur in de bus naar Bardia National Park om tijgers te zoeken en een weekje in het Westen op het platteland... maar daarover de volgende keer meer ;)
-
23 Mei 2019 - 14:13
Janky:
Wohw Loesje spannend verhaal weer.
Gelukkig geen slecht weer gehad onderweg.
Heb je de grote rugzak met inhoud gemist?
of ging het prima met wat je bij je had.
Ik ben erg benieuwd naar al je verhalen.
Wel beetje weinig foto's dit keer.
Geniet van je laatste weekje. -
04 Juni 2019 - 18:00
John Bisseling:
Hey marloes super mooi verhaal weer meid het lijkt of we een spannend boek lezen.
Gave fotos !!
Heel veel plezier verder en pas goed op jezelf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley