Ticket to ride

Na een kleine teleurstelling dat het grote Indonesië avontuur op het laatste moment niet door kon gaan vanwege een streepje teveel op een zelftest, hebben we een alternatief bedacht: met de trein richting de Balkan!

In een dag hebben we een globaal plan uitgestippeld en een Interrailpas aangeschaft. Meeste spullen die al klaar lagen voor Indonesië konden zo mee de backpack in dus we waren snel klaar met voorbereiden. Zo snel dat ik ook nog wel een weekje extra kon werken en zo nog een weekje langer heb om bij te komen van deze (waarschijnlijk ;)) dollemansrit.

Eerste deel was met de trein van Utrecht, via Keulen naar Wenen. Was ook gelijk een slecht begin, geen plek in de trein dus moesten staan... In Keulen hadden we een overstap en hebben we de Dom bekeken en wat stappen gezet want een dag treinen betekent natuurlijk geen rustdag... Van Keulen naar Wenen gelukkig wel een zitplekje en leuke filmpjes en offline spelletjes van de Deutsche Bahn. Een van die spelletjes was het aanwijzen van alle hoofdsteden op een kaart in Europa, die weten we nu allemaal te vinden hoor! Nieuw doel om ze állemaal te bezoeken?

Bij aankomst in Wenen werden we muzikaal onthaald door een andere reiziger, die gelukkig vertrok want het was niet zo heeel goed.. In Wenen zijn we twee dagen geweest. Beetje rondgesjouwd, Sisi gezocht (niet gevonden, we hebben wel echt ons best gedaan en 30000 stappen gezet), wat paarden voor koetsjes geaaid, de gekleurde huisjes van Hundertwasser bekeken (dat is echt leuk en moeten we in NL ook maar eens gaan doen!), een Good to gootje opgehaald bij een heel chagrijnige man die zei dat er niks meer over was en we dus maar met onze staart tussen de pootjes zijn afgedropen, lekker ontbijtje bij een soort Turkse bakkerij waar net het brood uit de oven kwam (jammie jammie, ik word weer grosso..), ons verbaasd over een heel hoge klimwand op een oude toren uit WOII, verkoeling gezocht aan de Donau en een beetje de toerist uitgehangen.

Van Wenen was het niet ver naar Bratislava, onze volgende bestemming. Hadden een Bratislava kaart gekocht waarmee je van Wenen naar Bratislava kan, weer terug en op de dag van aankomst gratis met al het OV in Bratislava mag. Leek ons een goede deal en konden dan gelijk naar een kasteel (kasteel Devin) wat best ver uit het centrum lag. Wij ons in een lokale bus gepropt en ik heb met verbazing om me heen gekeken. Ik vond de Slowaken niet zo knap, veel zwarte kleding, wat norse uitdrukkingen en veel lang haar. Was dat de gemiddelde Slowaak? Ik ken ook niet echt (bekende) Slowaken eigenlijk dus weinig referenties... Bij kasteel Devin aangekomen, bleek die dicht te zijn omdat er een metal concert was. Ahaaa, dat verklaarde de buspopulatie ;). Toen maar een beetje om het kasteel heen gelopen, gekeken naar het punt waar de Donau en de Morava samen komen en ik zag groen waar we even naartoe moesten. Dit kleine bospaadje leek bijna op de jungle van Indonesië, daar moesten we even rondneuzen! Was niet heel handig op slippers en toen Boris vlakbij een slang zag en ik lek geprikt werd door de muggen, hebben we een andere route genomen. Wel een mooi stukje natuur! Volgende dagen Bratislava zelf ontdekt en aangenaam verrast! Leuke kleine straatjes, een heel mooie blauwe kerk, Slavin (een monument en gedenkteken voor de gevallen Russische soldaten in WOII) bekeken en daar een beetje oververhit geraakt, een lokaal zwembad gevonden waar we even af konden koelen, Vietnamees eten gehaald om daar op te eten wat moeizaam ging omdat er nog niet zoveel vegetarisch te verkrijgen is en onze behulpzame Slowaak geen woord Engels sprak (denk dat we geen hond oid gegeten hebben..) en 's avonds het verlichte kasteel van Bratislava bezocht.

We waren echter wel een beetje aan de kook geraakt van die warme steden bij 35 graden dus besloten naar de Slowaakse bergen te vertrekken. Van Bratislava met de trein naar Zilina (daar twee bussen gemist omdat Boris even in z'n eentje op pad was en de tijd een beetje vergeten was [e-1f643]) en vanaf daar bus naar Bela, waar we een camping met hutjes hadden gevonden. De website van de camping om te reserveren was alleen in het Slowaaks dus we waren erg benieuwd wat we daar aan zouden treffen.. Dat bleek idd een überraschung want er stonden alleen stapelbedden en een koelkast in het hutje. We hadden gelukkig wel wat boodschappen gedaan maar borden, bakjes en bestek hadden we niet mee. Met een beetje creativiteit, bakjes van de toetjes voor havermout 's ochtends (de Lidl verkoopt eenpersoonsverpakkingen in verschillende smaken waaraan alleen kokend water toegevoegd hoeft te worden, haha lekker smullen) en een aardige kok die ons een bord leende, zijn we niet verhongerd. We waren ook erg blij met de locatie, we hadden 's avonds zelfs een lange broek en vest nodig, heeeeeerlijk! Volgende dag een hike gezocht en lekker geklommen en geklauterd. Pittig stukje omhoog met 800 hoogtemeters en moooooi uitzicht. Ik hoopte nog een beer te zien, waar voor werd gewaarschuwd maar helaasch.. Dag erna voelden de kuitjes ietwat gespannen en besloten we met kabelbaan omhoog te gaan om vanuit een andere plek de Mala Fatra te ontdekken. Mooooooi gebied, echt een aanrader voor zowel zomer als winter! Vanaf Bela, via Zilina, met de trein naar Kosice. Kosice is na Bratislava de grootste stad van Slowakije. Dit stond niet per se op ons lijstje maar de trein tussen Bratislava en Belgrado reed niet dus we moesten een alternatief vinden... Kwam achteraf wel goed uit want Kosice is leuk! Minder toeristisch dan Bratislava, alles dichtbij elkaar waardoor alles lopend te doen is en als kers op de taart een lokaal gerecht bestaande uit frietjes met een soort kaasschnitzel voor nog geen vier euries. Er zijn in Slowakije ook veel mooooooie fonteinen op muziek. In het centrum van de stad is er één verlicht en 'bewegen' de fonteinen op klassieke muziek die gespeeld wordt. Vlakbij het station in een park was er nog één, waar we lekker in de schaduw in het gras wat aan het drinken waren. Kwam er opeens een rode auto aan waar twee mannetjes uit stapten, die zetten een soort partytent op en morrelden wat aan een luik en verdwenen onder de grond. Er kwam opeens muziek uit de boxen en tadaaaaa er kwam een soort waterscherm uit de fontein die leidde tot veel o's en a's. Wel een mooi spektakel, waar we toevallig bij aanwezig waren. Zal kijken of ik er een foto van kan uploaden...

Van Kosice met de Flixbus naar Budapest, voor onze volgende stop. Hier sliepen we (per ongeluk) in het hippe uitgaansgedeelte. Veeeeeel Britten en Nederlanders die al een ietsiepietsie teveel hadden gedronken. Wel een gezellig deel wat een beetje Bangkokiaans (is dat een woord?) aandeed en waar we zelfs op een soort night market streetfood konden eten. Op de fiets Budapest ontdekt, nou ja, een paar plekken want het was echt veeeeel te heet in de zon. Fietsten van schaduw naar schaduw, deels langs de Donau en zijn uiteindelijk op Margaret Island beland waar het wel te doen was. Grappig concept wel om per minuut een fiets te huren, die je op 160 plekken in de stad ook weer achter kon laten en via een appje van het slot kon halen.

Van Budapest naar Belgrado om ook Servië te ontdekken. Onderweg moesten we allemaal de bus uit met ons paspoort voor grenscontrole. Ik vroeg nog met puppy-ogen of ik een stempel mocht maar die mevrouw in het loket reageerde een beetje nors met 'Nee, jij komt uit Nederland'. Ik lichtelijk teleurgesteld en in de war de bus weer in.. Een kwartier laten moesten we weer de bus uit (nu in een rij in de brandende zon) en moesten we weer ons paspoort laten zien, nu kreeg ik wel een stempel [e-1f60c]. Bleek dat de eerste grenspost was omdat we Hongarije uitgingen, haha. De Flixbus is prima maar een beetje informatie of uitleg over situaties zit er niet in. Mag je misschien ook niet verwachten voor die prijzen he?

Eén van de eerste borden die ik zag toen we de tolsnelweg afkwamen in Servië was een rond wit bord met een rode rand met daarop een afbeelding van een paard en wagen. Leuk, een nieuw land! Het volgende wat ik zag, stemde me iets minder blij. Een paal met daarop de tijd, datum en temperatuur.. Het scherm gaf 46 graden aan... Dat konden nog wel eens pittige dagen in Belgrado worden. Man van het hotel beaamde dat, het was in Belgrado al vanaf half juni snikheet en ze waren daar ook wel een beetje klaar mee. We hebben dan ook vooral (vroeg) in de ochtend en avond door Belgrado gelopen want tussen 11 en 17 was het niet te doen en lagen we onder de airco. Ook 's avonds koelde het weinig af waardoor we ook dan met natte ruggetjes rondliepen. Wel een gezellig gebied voor avondeten gevonden met kleine straatjes, veeeeel muziek op de diverse terrassen (wel allemaal door elkaarheen tetterend?), veel (lokale) mensen op straat en lekker vega eten. Dat vegetarische is nog wel een dingetje.. Is goed zoeken en soms lastig te achterhalen of er echt geen vlees in zit. Mogelijk hebben we straks allebei een koe op gegeten ;).

Inmiddels zijn we in Montenegro! Hadden erg uitgekeken naar de 11-uur durende treinreis van Belgrado naar Bar, waar we veel positieve verhalen over hadden gelezen. Zou een van de mooiste treinreizen binnen Europa zijn. Het was vast heeel mooi maar de ramen waren zo vies en beslagen, dat we weinig van het moois hebben kunnen zien. Een van de redenen dat de ramen zo beslagen waren, was vast omdat er geen airco in de trein was en er maar een paar raampjes open konden. Het was snikheet in de volle trein en dan is 11 uur lang, héél lang! Het begon ook al goed omdat de trein een uur te laat was en we bijna ruzie hadden met een aantal Serviërs. We hadden de dag ervoor zitplaatsen gereserveerd maar toen de we trein in kwamen, zaten daar al twee dikke Serviërs met tatoeages en kale koppen en twee kinderen. Eén van de kinderen was al in tranen, de ander keek angstig om zich heen. Er stond een hele rij voor ons en er was een flinke discussie gaande over de gereserveerde plekken.. Best lastig om te discussiëren als een van de partijen Servisch en de ander Engels spreekt maar het was wel duidelijk dat ze niet van plan waren om weg te gaan. Wij ook niet om 11u te staan dus een beetje penibel was het wel. Inmiddels was de hele coupé in rep en roer en werd het een beetje de backpackers tegen de Serviërs.. gelukkig besloten alle Serviërs zonder reservering (volgens hen was reserveren niet nodig en had het geen meerwaarde) uiteindelijk naar een andere coupé te gaan en konden we zitten. Nou ja, of dat achteraf gelukkig was weet ik niet want in andere coupés was het heel wat koeler dan de onze... Ook smerig dat er in de trein (ook in cafe's etc trouwens) gerookt mocht worden en met die paar raampjes die open konden, werd het uiteindelijk een barre tocht naar Bar!