Op zoek naar Shere Khan

Na 19 uur in de bus, aangekomen op het platteland in het westen van Nepal. Onderweg bij de eerste stop al een huwelijksaanzoek gehad.. kan ook eigenlijk helemaal niet zonder Thomas :p Had op het platteland een supermooi huisje in een homestay met 2 ventilatoren, een klamboe en een warme douche :) Na een paar uur was al wel duidelijk dat dat warme water niet nodig zou zijn want het was daar meer dan 40 graden maar toch fijn om na 6 weken weer een echte douche te hebben! De volgende dag met 2 anderen het National Park in om wilde dieren te spotten. Wel bijzonder want dat kan in Nepal te voet! Wij met zn drieën en de gids (die is wel verplicht) en allemaal een bamboestok het park in en na nog geen 10 minuten had hij de eerste verse tijger pootafdruk al gespot. Dat is toch wel een beetje een raar en spannend idee.. Tijdens een korte uitleg wat we moesten doen als we een neushoorn, olifant of tijger tegen zouden komen (zachtjes achteruit lopen, achter een boom gaan staan of in een boom klimmen (weet niet meer wat bij welk dier hoort :p) hoorden we heel veel lawaai van apen. Die waren elkaar aan het waarschuwen dat er een tijger in de buurt was.. Dan realiseer je je dat het toch wel serieus is en dat we zomaar een tijger in het wild zouden kunnen gaan zien (en hij ons ook!). Vol adrenaline op pad en allemaal super mooie plekken gezien. Het park is bijna 1000 hectare groot met veel verschillende planten, dieren en uitzichten waardoor alleen het rondlopen al heel erg mooi was. Doordat het zo warm was hadden we een goede kans om grote dieren te zien omdat die allemaal de verkoeling van de rivier opzoeken en na een uurtje sjouwen zagen we inderdaad 2 neushoorns in de rivier! Had ze in Zuid-Afrika ook al gezien maar het blijven imposante dieren. Na een telefoontje van een van de andere gidsen, haasten we ons naar een ander deel van het park want daar was een tijger gespot :) En ja hoor, nadat we in een boom moesten klimmen konden we op hoogte genieten van een tijger die lekker in de rivier aan het badderen was.. missie geslaagd! De boom weer heel uit komen was wel een uitdaging maar met die grote oranje kop op ons netvlies, konden we de hele wereld aan. Nadat we halverwege de dag een rivier op blote voeten waren overgestoken (er zitten ook krokodillen in het park..) stond daar een jeep te wachten en deden we het middagprogramma in de jeep en stopten we op verschillende plekken in de schaduw bij rivieren om daar nog meer wild te spotten. We hebben geen grote wilde dieren meer gezien maar nog genoeg apen, herten, pauwen, zwijntjes, ijsvogels, paradijsvogels en gekke bomen. De volgende ochtend weer lopend het park in en toen hebben we een luipaard bij de rivier zien drinken (big 5 Zuid- Afrika, check!) wat ook wel heel indrukwekkend was ook al zat ze ver weg. Zelf geen duidelijke foto's van zowel tijger als luipaard kunnen maken dus jullie moeten zelf die kant maar op om ze te zien ;)

's Avonds gingen we in een boomhut op de grens van het park slapen. Trappetje naar boven, dan een soort veranda en bovenin een af te sluiten ruimte waar je kon slapen. Wij wilden echter op de veranda slapen dus we hebben onze klamboes daar opgehangen en hebben genoten van de stilte, dieren die langs kwamen lopen en junglegeluiden. De wc was op de grond dus dat was nog wel een beetje spannend in het donker maar het was een coole ervaring! De volgende ochtend om 6u kwam een ranger ons halen om nog een wandeling van 2 uur te doen in dit gedeelte van het park waarbij we ook weer hertjes, apen en zwijnen hebben gezien. De ranger sprak geen Engels maar met handen en voeten kwam hij toch heel vriendelijk over en hebben we een mooie wandeling gemaakt. Rest van de dag voor apegapen gelegen omdat het tussen 10 en 16 echt te warm was om ook maar iets te doen..

Zon ging rond half 7 onder en daar was een super mooie plek voor bij de rivier. Ging daar eigenlijk elke avond wel even heen om te kijken en dat was ook gelijk een soort meeting point voor locals en toeristen om even bij te praten met bekenden en onbekenden. Kwam daar elke avond mn Franse mattie tegen waar ik naast zat in de bus en dan wisselden we even avonturen en foto's uit. Op dag 4 zag ik haar echter niet meer en kwam een van de gidsen van haar accommodatie naar me toe om te vertellen dat ze heel ziek terug was gegaan naar Pokhara omdat ze elke middag hele hoge koorts had en ze dachten aan tyfus... weet je weer even dat je in een arm land zit.

‘s Ochtends ging ik meestal al vroeg op pad, half 6 om de warmte voor te zijn. Ene keer kwam ik olifanten tegen die aan het werk waren, de andere keer hobbelde ik een beetje rond over de rijstvelden en een keer maakte ik een wandeling en ging een van de honden mee. Die dartelde gezellig naast me en vroeg soms een beetje aandacht, hartstikke leuk totdat hij naar een kudde geitjes rende en op de rug van een van die geitjes sprong. Ik dacht nog dat het spelen was maar toen ie een kwartier later een andere kudde aanviel en een van de geitjes bij zn achterpootjes greep waardoor die op de grond werd gesmakt en heel hard krijste, werd het al iets minder leuk. Ik keek maar de andere kant op, ‘dit is niet mijn hond hoor’.. Bij terugkomst bij de homestay het verhaal maar opgebiecht en blijkbaar doet ie dat vaker.. Na dit avontuur had ik ook nog een heftige nacht. Stroom deed het 24 uur niet waardoor ook de ventilatoren me in de steek lieten..oef!


Bij het sunset view point was ook een olifantenstal waar 7 olifanten en een kleintje woonden. Tussen 16:00 en 9:00 stonden ze op stal, aan een ketting, en in de tussentijd moesten ze aan het werk. Zo sjouwden ze bomen, worden ze ingezet bij bosbranden en overstromingen, als er gewonde dieren in het national park zijn worden de olifanten ingezet en ik kwam ze ook een keer 's ochtends vroeg tegen met hele bergen bladeren op hun rug. Ze worden dus echt gebruikt als lastdieren en daarnaast moeten toeristen iets betalen om de stal te mogen betreden. Beetje dubbel want ze hebben borden staan met alle martelwerktuigen die ze gebruiken om de olifanten te laten luisteren en ze staan aan grote kettingen maar ze hebben ze ook echt nodig zoals wij machines gebruiken.. Ook nog een ochtendje naar Crocodile breeding centre geweest waar krokodillen en schildpadden worden gekweekt en een jonge neushoorn is opgevangen. Het arme beestje is blind aan 1 oog en is gevangen gezet nadat hij een mens had aangevallen maar hij leeft in ieder geval nog.. Tot zover alle dieren!

Na 6 dagen in de hitte op het platteland weer 19 uur in de bus, nu richting Kathmandu. Hier mn laatste dagen in een hostel doorgebracht, souvenirs gekocht, in een park gelegen, interessante mensen ontmoet, optreden in restaurantje meegepikt en de laatste dag naar de Bagmati rivier en Pashupatinath tempel waar Hindoestanen gecremeerd worden. Heb eerste de tempels bekeken voor ik de moed had om het cremeren van dichtbij te bekijken maar was stiekem ook wel nieuwsgierig dus toch dichterbij gaan kijken. Het lichaam van de overledene wordt eerst door de familie aan de ene kant van de rivier gewassen en in doeken gewikkeld (dit gebeurt al 2-3 uur na overlijden, al heb ik ook gehoord dat sommige mensen nog leven als ze daar worden gebracht zodat ze op heilige grond overlijden) waarna ze het lichaam op een bamboe brancard leggen en naar de andere kant van de brug lopen. Hier zijn verschillende platformen (ghat’s) waarop een stapel hout wordt gelegd en waar de familie zich verzamelt. Het tempelcomplex is 24 uur per dag open en er worden 30-40 crematies per dag uitgevoerd! De crematie die ik zo beschrijf kost zo’n 10000 roepies en als ze dat niet kunnen betalen wordt sinds 2 jaar ook een machinale verbranding aangeboden voor 4000. De rijkeren worden aan de andere kant gecremeerd waar meer privacy is en de plekken ruimer zijn. Het lichaam wordt naast de stapel gelegd en de oudste zoon en andere mannen tillen het lichaam zonder de brancard op en lopen 3 rondes met het lichaam rond de stapel. Daarna worden oa. bloemen, kralenkettingen en op/tussen de stapel gelegd en komt het lichaam er bovenop. Het lichaam wordt bedekt met kleurpoeder, bloemen, sieraden, kransen, hooi en andere offers waarna de vrouwen een voor een langs het lichaam lopen en een vloeistof over het lichaam sprenkelen. Als de overledene geen zoons heeft, moet een neef of oom het lichaam aansteken want vrouwen zijn emotioneel onstabiel waardoor boze geesten in het lichaam achter zouden kunnen blijven (...). Het lichaam wordt aangestoken door middel van een soort aansteeklont dat in de mond wordt gestoken, hiermee maken ze de cirkel van het leven rond; via de mond komt de eerste adem binnen en daar eindigt het ook. Na ongeveer 4 uur is het lichaam verbrand en wordt de as in de rivier geveegd, de Bagmati komt uit in de heilige Ganges waarmee ook die cirkel rond is en de persoon kan reïncarneren. Saillant detail dat je in diezelfde rivier jongens met zeven ziet, die goud zoeken van de verbrande resten van sieraden of gouden tandvullingen...
Na overlijden beginnen 13 dagen van rouw waarbij de mannen in het wit lopen, hun hoofden kaal scheren en vasten. De weduwe draagt de rest van haar leven geen rood meer omdat die kleur gekoppeld is aan getrouwd zijn. Na 13 dagen komt de familie weer terug bij het tempelcomplex waar met een priester offers in de rivier worden gelegd, waarmee het proces is afgesloten. Bijzondere ervaring wel!

Had tijdens mn terugreis naar Nederland een tussenstop in Doha, Qatar van 17 uur ingepland. Kwam daar ‘s middags rond 14:00 aan en werd onaangenaam verrast met een temperatuur van 44 graden. Eerst maar even verkoeling gezocht in een hotel en toen de zon rond 18:15 onderging, kwam ik mn holletje uit op zoek naar avondeten en ontbijt voor de volgende ochtend. De receptie was onbemand vanwege een grote avondmaaltijd ivm de Ramadan dus ik ging zelf maar op onderzoek uit. Zag op straat alleen maar mannen in jurken (en gekke verkeersborden :)) en geen enkele vrouw, wist eigenlijk niet of het wel de bedoeling was dat ik alleen over straat ging maar de honger overwon. Onderweg een pinautomaat gevonden en toen een bakker. Daar was een erg vriendelijke jongeman die me vette broodjes voor het ontbijt aanraadde en mn tas volgooide met koekjes terwijl hij vrolijk over van alles kletste (hij wist eigenlijk niet of het wel veilig was op straat). Hij bleek Nepalees te zijn en wilde wel een bakkie doen om mn verhalen aan te horen.. daar had mn buik geen tijd voor dus nadat hij me een restaurantje had aanbevolen, ging ik er gauw vandoor. Bij de naastgelegen supermarkt nog een yoghurtje en banaan gevonden om het ontbijt compleet te maken en toen op naar het restaurantje. Werd een beetje vreemd aangekeken toen ik binnenkwam maar werd netjes bediend en nadat ik 3 dingen had gevraagd voor het avondeten wat ze allemaal niet hadden, kreeg ik kipnuggets met een lekker knoflooksausje voorgeschoteld en heb ik lekker zitten smikkelen. Toen ik bezig was met mn toetje van vers fruit, kwam er een oude man in een jurk naar me toe waardoor ik dacht dat mn laatste uur had geslagen. Hij kwam echter alleen maar een praatje maken omdat hij uit Engeland kwam en wel weer eens met een Europeaanse wilde praten..
Met een volle buik de straat weer op tussen de biddende mannen (ze hadden daar een soort buiten moskee) waar ik in het Frans werd aangesproken door een heel oude man. Was blij dat ik mn Engels weer een beetje op peil had, moest ik nog weer omschakelen naar het Frans maar hij was heel vriendelijk en wilde ook wel even een kopje koffie drinken.. Dat ging me dan weer net te ver en ik had per ongeluk mn telefoonnummer niet helemaal goed doorgegeven maar ik was aangenaam verrast door de vriendelijkheid van de mannen!
Weet niet of er altijd alleen maar mannen op straat zijn of dat dat kwam door de Ramadan en ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe het zit met vrouwenrechten etc maar ik denk dat een bezoekje aan dit land zeker interessant is!

Voor nu is het avontuur weer voorbij.. Nepal bedankt! Wat een mooi en gevarieerd land met super vriendelijke mensen en ik mis mn kleine vriendjes uit het klooster ook wel een beetje!